Margareth Doorduin

Het werk van Margareth Doorduin (De Lier, 1974) bestaat uit anonieme portretten die een menselijke emotie of toestand weergeven. Door haar portretten anoniem te fotograferen dwingt Doorduin de toeschouwer om verder te kijken dan het herkenbare gezicht. Ze dwingt mensen om te kijken naar hetgene dat je niet kunt zien, dat wat je alleen kunt voelen en ondergaan. In de foto Sculpture no. 3 is een ineengedoken vrouw te zien in een (hotel?)kamer. Doordat haar gezicht niet te zien is en zij zich ook in een relatief anonieme ruimte begeeft wordt je als toeschouwer gedwongen om een verhaal te bedenken bij deze situatie. Wat doet de vrouw daar? Is ze alleen? Waar bevindt ze zich?