Performance Paul Hendrikse op zaterdag 27 juni

Als afsluiting van de tentoonstelling The Particular Unity of Same and Other van Paul Hendrikse is er op zaterdag 27 juni om 17.00 een bijzondere perfomance te zien in de tentoonstellingsruimte van Heden.

In 2014 verbleef Paul Hendrikse via het Mondriaan fonds in het buitenland atelier van Cemeti Art House in Yogjakarta, Indonesië. Tijdens de werkperiode ontstond de performance The Particular Unity of Same and Other. Heden nodigde Paul Hendrikse uit om de installatie die na zijn verblijf ontstond tijdens een solotentoonstelling in Den Haag te tonen. Als finnisage van de tentoonstelling wordt nu ook de perfomance getoond. Als je hierbij aanwezig wilt zijn, meld je dan HIER aan. 

In Indonesië studeerde Paul Hendrikse intensief Pencak Silat, de verzamelnaam voor traditionele Indonesische krijgskunsten. Pencak Silat wordt gekenmerkt door vloeiende langzame bewegingen en begeeft zich ergens tussen dans, krijgskunst en zelfverdediging.

Er doen verschillende verhalen de ronde over het ontstaan van de krijgskunst. Eén daarvan is dat het een product is van de interactie van de lokale bevolking met zijn natuurlijke omgeving. Observatie en imitatie van de omgeving zouden de oorsprong zijn geweest. Het bekijken en imiteren van de bewegingen van lokale dieren; zoals tijgers, apen en vogels waren een aanleiding voor de lichaamsbewegingen die gebruikt worden. Ook het aanleren van de bewegingen van “anderen” in het algemeen speelt een belangrijke rol. Ook de koloniale periode met de komst van de Portugezen, Nederlanders en de Japanners beïnvloedde de krijgskunst. Het “begrijpen” van het andere of het lichaamsvreemde door middel van leerprocessen en imitatie werd een middel om het andere eigen te maken en te bezweren. De krijgskunst is dan ook een manier om met externe invloeden om te gaan en ze op te nemen in de cultuur en het lichaam.

Na een intensieve persoonlijke training begon Paul Hendrikse in Yogyakarta te werken met de  performers Citra Pratiwi en Rendra Bagus Pamungkas. Samen onderzochten ze hoe de ontmoetingen met 'anderen' door handel, oorlogen en gedurende periodes van kolonisatie zijn invloed hebben gehad op de Indonesische cultuur en waar zich dat manifesteert in het lichaam. Ze onderzochten daarbij aspecten van Javaanse dans en Pencak Silat. Yennu Ariendra, componist van Theater Garasi, een theatercollectief uit Yogyakarta, maakte de soundtrack voor het stuk.

Nita Liem vervangt in Nederland Citra Pratiwi. Liem heeft Indonesische ouders, maar groeide op in Nederland. Speciaal voor deze performance ontwikkelde ze in dialoog met de eerder gemaakte performance nieuw bewegingsmateriaal. Liem volgde een dansopleiding aan de Theaterschool in Amsterdam. Na diverse internationale workshops en trainingen maakte Liem verschillende studiereizen naar New York. Zowel daar als in Afrika deed ze dansonderzoek. Zij is actief als choreografe, regisseur en artistiek leider op het gebied van eigentijds danstheater. Liem geeft gastcolleges in binnen- en buitenland en is sinds 2000 als maker en lid van de artistieke staf verbonden aan danstheater Don’t Hit Mama in Amsterdam. Het is voor het eerst sinds lange tijd dat ze zelf weer op het podium staat.

The Particular Unity of Same and Other kadert binnen een reeks performatieve werken van Paul Hendrikse waarbij er onzichtbare processen en affecten onderzocht worden. De performance werd voorafgegaan door Looking while Listening (Title, Address, Dedication) over het luisterende lichaam en zal dit jaar opgevolgd worden door This Liminal Body dat zal ontstaan i.s.m. Met FLACC, Genk, België. De performance werd ondersteund door Stroom Den Haag, het Mondriaan Fonds en de Nederlandse ambassade in Brussel. Het wordt ook in Muhka, Antwerpen, België getoond.

“So that, as rational metaphysics teaches that man becomes all things by understanding them, this imaginative metaphysics shows that man becomes all things by not understanding them; and perhaps the latter proposition is truer that the former, for when man understands he extends his mind and takes in the things, but when he does not understand he makes the things out of himself and becomes them by transforming himself into them.”

Giambattista Vico, The New Science, 1725